Boekverslag 'Ventoux'

Inleiding

Waarom heb je voor dit boek gekozen?

Ik heb voor dit boek gekozen, omdat mijn vader dit boek gelezen heeft en het leek me een goed boek voor dit boekverslag. Mijn vader zei tegen mij dat ik het boek niet zou moeten lezen, omdat het boek veel te moeilijk zou zijn. Ik ben erg eigenwijs en heb me niks van dit advies aangetrokken, waar ik achteraf blij mee ben, want ik vind het een heel mooi boek.

Wat ga je vertellen in dit boekverslag?

Ik start met de zakelijke gegevens, gevolgd door de samenvatting van 'Ventoux'. Vervolgens geef ik mijn mening over het boek. Daarna komen de verwerkingsopdrachten, en ik sluit af met de bronvermelding.

Hoofdstuk 1: Zakelijke gegevens

Titel van het boek: 'Ventoux'

Naam van de auteur: Bert Wagendorp

Aantal bladzijden: 288

Naam van de uitgeverij: atlas contact, gevestigd in Amsterdam

Jaar van uitgave: 2013

Hoofdstuk 2: Samenvatting

De hoofdpersoon van deze roman, heet Bart Hoffman. Hij werkt bij de Volkskrant als misdaadverslaggever. Hij houdt erg van wielrennen en doet dit ook graag. Hij gaat op een dag met zijn 21-jarige dochter Anna wielrennen. Ze vertelt dat ze een oude vriend van haar vader in de rechtszaal gezien heeft. Het was André. Hij werd verdacht van cokehandel, maar is uiteindelijk vrijgesproken. Een andere oude vriend, genaamd Joost, is wetenschapper en is genomineerd voor de Spinozaprijs. Bart zoekt contact met Joost. Hij wil graag weer een keer afspreken met Joost. Eerst zoekt Bart André op in Rotterdam. André heeft nu een vrouw, die Bart doet denken aan een andere oude vriendin, Laura. Ze gaan samen in Rotterdam en omstreken fietsen. Later doet hij hetzelfde met Joost. Als hij bij Joost vandaan komt, bezoekt hij David, die van Surinaamse afkomst is. David maakte ook deel uit van de vriendengroep van vroeger. Een andere vriend was de veelbelovende dichter, Peter. Later maakte de vrienden ook kennis met Laura, een beeldschoon meisje waar iedereen verliefd op werd. 

Laura lijkt zich het meest aangetrokken te voelen tot Peter. Ze snapt zijn gedichten en ze geeft hem ook adviezen. Peter brengt een bundel uit, genaamd 'Gedichten voor Anna'. Anna was echter  een schuilnaam. De gedichten waren geïnspireerd op Laura, zij was zijn muze. Peter was, net zoals de rest van de vriendengroep, onder de indruk van Laura. Bart heeft Joost een keer met Laura betrapt en hoort ook dat Laura met André naar een concert geweest is. Laura heeft iedereen in de vriendenkring ingepalmd.

Diezelfde  Laura neemt in het verhaalheden als Laura Guazzi ineens na zoveel jaar contact met  Bart op. Ze wil hem en de anderen ontmoeten: ze heeft een theatercongres in Avignon en dertig jaar na dato wil ze weer iets met de mannen van de Mont Ventoux. De vrienden vinden dat wel leuk. Intussen krijgt Joost de Spinozaprijs uitgereikt voor zijn wetenschappelijk onderzoek. De vrienden besluiten dan om naar Frankrijk te gaan en de beruchte berg opnieuw te gaan bestrijden en om Laura te ontmoeten.

Het verleden

In 1982 was bij de vrienden ook het idee opgekomen om  te gaan fietsen in Frankrijk. Joost  die natuurkundige kennis heeft, heeft uitgerekend hoeveel minuten hij er met zijn gewicht en met zijn fiets over moet doen. Hij zal er minder dan twee uur over doen om de berg te beklimmen. Ze gaan er wel voor trainen.  André heeft een vader die aardig kon wielrennen en hij wil ook mee. Ook Peter die niet zo sportief is, wil mee naar de Ventoux. Hij is geïnspireerd door het gedicht van Jan Kal over de berg.  Joost en Bart gaan met de Golf van zijn ouders op weg naar Frankrijk. De anderen zullen nakomen. Ze oefenen onderweg onder andere in Zuid-Limburg,  maar ook bij de andere bergen die ze onderweg tegenkomen. Bart krijgt onderweg visioenen onder andere van Laura die in een sexy, rode bikini hem staat aan te moedigen. Het zijn hallucinaties op grote hoogte, zegt Joost. Later komen ze David, André, Peter en Laura tegen op een camping in de buurt van Ventoux. De volgende dag gaan alle vrienden iets doen en Laura blijft met Bart alleen achter op de camping. Ze gaan met elkaar voor het eerst naar bed. De volgende dag gaan ze fietsen op de berg. Joost, Bart en Peter gaan op de fiets. André zit met David bij Laura in de auto. Bart is in vorm en laat eerst Peter en daarna Joost achter. Bart is als eerste boven tot ergernis van Joost, die zijn dag niet heeft. Veel later komt Peter aangezwoegd. Hij heeft tijdens de beklimming een parlandogedicht gemaakt. Het thema is heimwee naar treurigheid en de schoonheid van onvervulbare wensen. Daarna stort hij zich in de afdaling, maar die wordt hem fataal. Hij valt en  is op slag dood en hij wordt overgebracht naar Nederland. Laura is niet eens bij de begrafenis. Ze verdwijnt naar Italië.

 In 2012 maakt Bart aan zijn dochter Anna duidelijk hoe ze aan haar naam gekomen is. Hij vertelt haar over Peter Seegers. Hij vertelt haar ook over zijn liefde voor Laura. Anna zegt dat ze op dit moment ook verliefd is. De vrienden besluiten wel te trainen voor hun tweede rit naar de top. Tijdens zo’n ritje wordt opgehaald dat Bart seks heeft gehad met Laura voordat hij de eerste beklimming deed. Bijna alle vrienden hadden het wel geweten of aangevoeld. Dan vertelt Joost dat Peter en Laura er ook op los neukten en dat het heus niet allen zijn muze was geweest.

Ze gaan met zijn allen  ook naar het graf van Peter kijken en André versiert de steen van de jongen met het wielershirt en petje van zijn vader. Ze maken daarvan een foto: van de vriendengroep van vroeger  ontbreekt daar alleen Laura.  Intussen is in de Amerikaanse media  gemeld dat Joost mogelijk fraude heeft gepleegd bij zijn meetresultaten in de natuurkunde waardoor hij ten onrechte de Spinozaprijs heeft gekregen.  Hij zet zijn advocaat erop, maar het ziet er niet al te gunstig uit. De lezer weet uit de houding van Joost af te leiden dat hij inderdaad gefraudeerd heeft.

De volgende dag komt ook dochter Anna met haar nieuwe vriend Lennard op bezoek: hij is groot en een basketballer. Bart vertelt over de foto van de proloog en hij vertelt Anna dat hij toen op de dag voor de beklimming met Laura seks heeft gehad. Bart  maakt een afspraak met Laura: ze is nog even mooi als dertig jaar geleden. Ze is gekomen uit Avignon en heeft er een stuk geregisseerd: Il Retorno (de terugkeer, wat natuurlijk wel  symbolisch  voor de vrienden). Het is een melancholische aangelegenheid. Ze nemen afscheid en ze zegt dat ze naar de Mont Ventoux zal komen.

Intussen heeft ook De Telegraaf gemeld dat Joost een oplichter is. Hij is woedend, maar schaamt zich zo dat hij de benen neemt. Maar hij komt de volgende morgen terug met Laura. Ze gaan die avond met elkaar eten en ze willen graag weten wat zich precies heeft afgespeeld op de dag voor Peters dood. Via via horen ze dat Peter eigenwijs destijds  is geweest en een verkeerd som lijm gebruikt heeft voor het plakken van zijn tubes. Door de warmte zou die lijm heel snel gesmolten zijn, waardoor een dodelijke afdaling onvermijdelijk bleek.

Laura heeft het gedicht nog bewaard dat Peter na zijn beklimming had geschreven en op de top had voorgedragen. Ze vertelt echter dat Peter ook een heel andere, zwarte kant heeft gehad. Ze vertelt over de film “The Night Porter” met Dirk Bogarde en Charlotte Rampling. Hierin gaat een oude SS’er met een jong Jodinnetje Lucia naar bed: seks en macht staan in een bepaalde verhouding tot elkaar. Peter had Laura namelijk  opdracht geven met Bart naar bed te gaan. Joost en Bart krijgen daarna nog ruzie en Bart slaat Joost met een schilderij op zijn kop.  Opnieuw loopt die weg, maar hij keert de volgende dag toch terug om de tocht te ondernemen. Bart en Laura zijn weer heel intiem  geweest, maar uiteindelijk wijst ze zijn hand terug die op zoek was naar seks.

De beklimming  van de dag daarna wordt zwaar: André fietst nu ook mee in een trui van zijn vader en  op de fiets van zijn vader. Voor David is de tocht al heel snel te zwaar en hij stapt in de bezemauto bij Laura. Bart heeft het moeilijk  en hij begint te hallucineren: hij praat tegen zichzelf en hij ziet op een gegeven moment Peter voor zich rijden. Hij neemt zich voor het boek te schrijven dat hij van plan was. André en Bart rijden samen naar boven: Joost blijft wat achter. André draagt op de top zijn voltooide  tocht op aan zijn overleden vader. De vriendschap blijkt ineens weer hechter. Dan komt nog een verrassing. Laura komt naar het restaurant waar ze op de goede afloop wat gaan drinken met een jonge man aan haar arm naar hen toe. De man is blind. Hij heeft de lieve ogen van Peter. Voor hen staat Peter, blinde Peter. Het is de zoon die uit de relatie tussen Laura en Peter is ontstaan, Willem. Het is de reden dat Laura direct na het ongeluk met Peter de benen had genomen.

Ze rijden opnieuw met zijn zessen naar de plek waar Peter gestorven is. André trekt het wielershirt van zijn vader uit en drapeert het om het paaltje waardoor Peter is gestorven. Ze vormen een kring  van vrienden. Een felle windstoot maakt het shirt los en het dwarrelt het dal in.

Hoofdstuk 3: Mening

Ik vind het boek interessant, ingewikkeld en origineel.

Ik vind het boek interessant, omdat er steeds een andere wending aan het verhaal wordt gegeven. Het hele verhaal is een soort puzzel en je krijgt er steeds een puzzelstukje bij. Als je die puzzelstukjes in de goede positie legt, is het verhaal compleet. De stukken die ik het meest interessant vind, zijn de stukken uit het verleden. Hierdoor kom je echt te weten wie de personages zijn. Het voegt veel toe aan het verhaal en je begrijpt het ook beter door de stukken uit het verleden. Deze dingen maken het verhaal compleet en zeer interessant. (96)

Ik vind het  boek moeilijk, omdat het boek langdradig is. Ik houd persoonlijk wel van deze soort boeken en lees ze met veel plezier, maar het kan ook voor veel verwarring zorgen. Ik had het net over de puzzelstukjes. Die zorgen voor wat spanning, maar ook voor verwarring. Als je alle puzzelstukjes hebt, is het verhaal makkelijk te volgen, maar als je er eentje mist, krijgt het verhaal een hele andere betekenis. Het boek zelf is ook zeker geen luchtig boek, integendeel zelfs. Ik zou niet kunnen zeggen waar dat aan ligt. Ik heb zelf ook nagedacht over de oorzaak, maar ik kon mijn vinger er niet op leggen. (109)

Als laatste, vind ik het boek zeer origineel. De manier van schrijven is  heel erg bijzonder. De opbouw van de verhaallijn is apart en ook erg passend. Ook het verhaal zelf is erg origineel. Er zitten zeker bekende aspecten in het verhaal, maar ook heel erg veel verrassende en originele aspecten. Schrijvers hebben veel fantasie. De manier hoe hij zijn fantasie heeft opgeschreven, past perfect bij het boek zelf. Als een verhaal origineel is, is het ook een stuk interessanter. Je kan niet goed voorspellen wat er gebeuren gaat. De rest van het verhaal is haast een mysterie. (98)

Het mooiste fragment in het boek is voor mij niet één fragment. Het is misschien een ongewoon fragment, maar ik las dit fragment met het meeste plezier. Het/de fragment(en) zijn als de vrienden van Bart worden voorgesteld in flashbacks. In de flashbacks zitten de verhalen van hoe ze elkaar hebben ontmoet. Ook zit er een klein verhaaltje in verwerkt, wat ik ook erg leuk vind. Daardoor is het verhaal ook makkelijker om te begrijpen. Je krijgt ook een duidelijk beeld van de verschillende personages. Daarom vind ik dit fragment het mooiste fragment van het boek ‘Ventoux’. (96)

Hoofdstuk 4: Verwerkingsopdrachten

Korte verwerkingsopdracht: ontwerp een advertentiecampagne

Lange verwerkingsopdracht: ontwerp een nieuwe omslag voor het boek

Bronvermelding

Ik heb voor de verwerkingsopdrachten de website www.picmonkey.com gebruikt

Boekverslag 'Haar naam was Sarah'

Inleiding

Waarom heb je voor dit boek gekozen?
Ik heb voor dit boek gekozen, omdat ik het een erg mooi en ontroerend boek vind. Ook heb ik dit boek gekozen omdat ik al van kleins af aan erg geïnteresseerd ben in De Tweede Wereldoorlog en dit boek daar ook over gaat.

Wat ga je vertellen in dit boekverslag?
Ik start met de zakelijke gegevens, gevolgd door de samenvatting van 'Haar naam was Sarah'. Vervolgens geef ik mijn mening over het boek. Daarna komen de verwerkingsopdrachten en ik sluit af met de bronvermelding.

Hoofdstuk 1: Zakelijke gegevens

Titel van het boek: 'Haar naam was Sarah'.
Oorspronkelijke titel: 'Elle s'appelait Sarah'.
Naam van de auteur: Tatiana Rosnay, in het Nederlands vertaalt door Monique Eggermont en Kitty   Pouwels.
Aantal bladzijden: 331
Naam van de uitgeverij: Artemis & co, gevestigd in Amsterdam.
Jaar van uitgave: 2007

Hoofdstuk 2: Samenvatting

Parijs, 1942
Het boek gaat over Sarah Starzinski, een Joods meisje. Ze woont samen met haar ouders en haar kleine broertje Michel in Parijs. Op een dag klopt de Franse politie op de deur. Ze willen de familie meenemen. De familie doet verwarrend wat de politie zegt, behalve Michel. Sarah stopt haar kleine broertje in een kast en draait de deur op slot. Ze belooft haar broertje dat ze hem snel weer komt bevrijden.

De familie wordt samen met nog ruim 12.000 Joden opgesloten in het Velodrome d'Hiver, een grote wielrennerbaan in Parijs. Hier zitten ze dagenlang. Veel mensen overlijden al in het Vel d'Hiv, maar sommigen weten te ontsnappen. De familie wordt een paar dagen later overbracht naar Beaune de la Rolande, een werkkamp.

Aangekomen bij Beaune de la Rolande worden de vrouwen en kinderen van de mannen gescheiden. Een paar dagen daarna worden ook de vrouwen en de kinderen van elkaar gescheiden. Sarah ontmoet ik het kamp een meisje, Rachel. Ze besluiten om samen te ontsnappen. Ze werden hierbij ontdekt door een politieagent. Sarah herkent de politieagent. Hij was vroeger een politieagent in de wijk waar Sarah woonde. Uiteindelijk helpt hij de meisjes met ontsnappen.

Ze rennen door de bossen en komen uiteindelijk aan bij de boerderij van Jules en Genevieve. Rachel wordt ziek en dus laten ze een arts overkomen. Die arts bleek te heulen met de Duitser en Rachel wordt verraden. Gelukkig heeft Sarah zich verstopt tijdens zijn bezoek.

Sarah wil terug naar Parijs, naar haar broertje. Jules en Genevieve vinden dit echter geen goed idee. Uiteindelijk weet Sarah ze over te halen en vertrekken ze naar Parijs.

Wanneer Sarah bij haar oude huis terugkomt is het huis al verhuurd aan de nieuwe bewoners. Ze proberen Sarah nog tegen te houden, maar Sarah rent door. Ze rent naar de kamer waar de kast staat. Ze opent de deur en ziet haar kleine broertje Michel. Dood.

Parijs, 2002
De Amerikaanse journaliste Julia Jarmond woont in Parijs. Ze is getrouwd met de Fransman Bertrand Tézac. Samen hebben ze een dochtertje, Zoë. De moeder van Bertrand gaat naar een verpleeghuis en Julia en Bertrand willen in haar oude appartement gaan wonen. Dit moet wel verbouwd worden. Hun huwelijk gaat de laatste tijd echter niet zo goed. Julia komt al snel te weten dat een vrouw, Amelié, hier meer mee te maken heeft.

60 jaar na de razzia in 1942 geeft de hoofdredacteur de opdracht aan Julia om een artikel te schrijven over de razzia. Ze gaat informatie zoeken over de razzia op internet en krijgt informatie van twee homoseksuele vrienden. Bertrand wil het niet over de razzia en het Vel d'Hiv hebben.

Julia komt erachter dat de grootouders van Bertrand in de oorlog een appartement gehuurd, waarin Joden hadden gewoond. Ze doet meer onderzoek en ontmoet enkele personen die haar informatie geven. De familie van Bertrand vindt de zoektocht niet zo fijn.

Julia gaat verder op zoektocht. Door de Franse Jood Lévy komt ze erachter dat in het appartement wat ze nu aan het verbouwen zijn de familie Starzinski heeft gewoond. De ouders van de familie Starzinski zijn overleden in concentratiekampen. Ze komt er ook achter dat ze een dochtertje, Sarah Starzinski, hadden, maar van haar is het niet bekend of ze in de concentratiekampen omgekomen is.

Op privé-gebied is er ook veel aan de gang. Julia blijkt zwanger te zijn. Ze wil dit aan Bertrand vertellen tijdens een romantisch afspraakje. Bertrand wil het kind echter niet. Hij wil dat Julia het kind laat weghalen. Als Julia dit niet doet, zal Bertrand haar verlaten. Julia komt hierdoor onder enorme druk te staan.

Intussen komt de vader van Bertrand haar een verhaal vertellen. Hij heeft al zestig jaar lang een groot geheim met zich meegedragen. Toen hij nog maar een kleine jongen was rende er een meisje bij hem naar binnen. Sarah Starzinski. Haar broertje lag al die tijd bij hem in de kast.

Later komt Julia erachter dat de grootvader van Bertrand stiekem geld gaf aan Jules. Dit geld was bedoeld voor Sarah. Zij is hier nooit achtergekomen.

Haar problemen met Bertrand duren voort. Ze wil uiteindelijk toch abortus plegen om haar huwelijk te redden. Haar zus in Amerika vindt dit geen goed  idee.

Op 16 juli 2002 houdt Frankrijk een herdenking over het Vel d'Hiv. Op deze dag zou Julia ook haar abortus plegen. Bertrand heeft het te druk en gaat niet mee. Op het allerlaatste moment besluit Julia om geen abortus te plegen. Bertrand is hier woedend door. Hij wil dat ze weer apart gaan wonen. Dat kan Julia niets meer schelen, want ze denk dat hij een affaire heeft met zijn oudere vriendin, Amélie. Bertrand komt erachter wat er in de oorlog is gebeurd en is woest op Julia dat ze niks gezegd heeft.

Julia richt zich op haar artikel over de razzia. Het artikel wordt gepubliceerd en haar chef is apetrots. Ze heeft via via contact gehad met de kleinkinderen van Jules, Gaspard en Nicolaas. Zij weten dat Sarah in 1952 verhuisd is naar Amerika en daar getrouwd is met Richard Rainsferd.

Julia wil meteen naar Amerika. Haar dochtertje logeerde daar al bij haar zus, die het adres van Richard Rainsferd al snel gevonden heeft. Richard is al met een andere vrouw getrouwd, omdat Sarah op haar 40e is overleden tijdens een auto-ongeluk. Hij vertelt haar wel dat Sarah al wel een zoon had, William, maar die woont nu in Italië. Julia gaat direct naar Italië met Zoë.

Julia vindt William, maar die is boos en wil niks weten over zijn moeders Pools-Joodse afkomst. Hij wil geen contact meer met haar.

Julia is van slag en krijgt een bloeding. Wanneer ze bijkomt in het ziekenhuis zit Zoë naast haar. Ze moet Zoë vertellen dat ze zwanger is en dat Bertrand het kind niet wil. Zoë heeft Bertrand wel over weten halen om Julia uit het ziekenhuis te halen. Bertrand wil als de baby komt al ingetrokken zijn in het appartement.

In december krijgt de moeder van Bertrand een beroerte en de hele familie wordt bijeengeroepen. Bertrand is er niet en Julia weet dat hij bij zijn minnares is.

Dan meldt William zich bij de familie Tézac. Hij heeft een aantekeningenboekje van Sarah gevonden met een sleuteltje. Uit de aantekeningen blijkt dat Sarah zelfmoord heeft gepleegd en dat het een bewust ongeluk was.

New York, 2005
Julia is naar Amerika geëmigreerd met Zoë. Bertrand heeft gekozen voor zijn minnares, Amélie. Julia wilde niet in het appartement van Sarah wonen. Julia heeft na kerst haar tweede dochter gekregen. Julia heeft nu een vriend, Neil.

William woont ook in New York en zoekt Julia op. Dan onthult Julia de naam van haar dochtertje.

'Haar naam is Sarah.'

Hoofdstuk 3: Mening

Ik vind het boek verwarrend, meeslepend en moeilijk. Ik had niet verwacht dat ik dit boek zou lezen op deze leeftijd, maar het is ongetwijfeld een super mooi boek en ik kan het iedereen aanraden.

Ik vind het boek verwarrend, omdat in het begin van het verhaal de hoofdstukken afwisselen. Het eerste hoofdstuk gaat over Sarah, het tweede over Julia, etc. Naarmate het verhaal verdergaat blijft het bij Julia, omdat de informatie over Sarah die nodig is voor de rest van het boek gegeven is. Ook omdat er zoveel verhaallijnen in voor komen is het moeilijk om te volgen. Dit is vooral in het begin, want dan zie je de connectie nog niet van de twee verhaallijnen. Verder in het verhaal ga je het verband snappen en wordt alles een stuk duidelijker. (97)

Ik vind het boek meeslepend, omdat het boek een verhaal vertelt. Je leeft mee met Sarah en het verdriet door de dood van haar broertje. Het boek bevat zoveel verschillende emoties. Het moment van euforie als Sarah ontsnapt, het verdriet als Sarah haar broertje vindt, de woede voor de Franse politie en de nazi's. De schrijfster heeft naar mijn mening het boek zo geschreven dat je de emoties echt voelt. Je duikt als het ware in het boek en beleeft het boek uit een bepaald standpunt. Dit standpunt is voor iedereen anders en dat vind ik zo mooi aan het boek. (101)

En als laatste moeilijk. Dit boek is zeker van een hoog niveau, een boek in de volwassene-literatuur. Hierdoor had ik nog meer de drang om het boek te lezen. Een beter beoordelingswoord zou zijn zwaar, maar dit een vrij onduidelijk beoordelingswoord. Het boek is zwaar omdat het een vrij gevoelig boek is over een heftige gebeurtenis. Het is ook niet een boek wat je zo leest. Het is een boek waar je rustig de tijd voor moet nemen, Het boek leest niet luchtig. Dit viel mij tegen in het begin, maar later ben ik dit veel meer gaan waarderen. (99)

Het mooiste fragment vind ik het fragment waar Sarah terug thuis komt en haar broertje ziet.
(blz. 186/187, 'Ze bonsde op...schreeuwde om Michel.')

Ik vind dit het mooiste fragment, omdat het een heel gevoelig stuk is. Dit is ongetwijfeld het bekendste en het meest belangrijke fragment voor het hele verhaal. Dit is ook het einde van de hoofdstukken over Sarah in die tijd. Je voelt echt de emotie. Het verdriet en de wanhoop van Sarah zijn de belangrijkste gevoelens. Ik ben ook een vrij gevoelig type, dus misschien heeft dit stuk meer effect op mij dan op andere mensen. Net zoals het hele boek. Het is een boek voor iedereen en ik zou het echt proberen, maar sommigen beleven het boek meer dan anderen. (101)

Hoofdstuk 4: Verwerkingsopdrachten

Korte verwerkingsopdracht: Zoek een liedje dat op de hoofdpersoon zou kunnen slaan

Ik heb gekozen voor het liedje van Kelly Clarkson, 'Because of You'. Via deze link kan je de songtekst bekijken.

Ik heb voor dit liedje gekozen omdat het een gevoelig liedje is. Het liedje gaat over dat iemand iets heeft meegemaakt en daardoor is veranderd. Ik vind dat dit liedje slaat op Michel en Sarah. Door de gebeurtenis van Sarah, dat ze haar kleine broertje dood vindt, is ze getraumatiseerd. Ze is angstiger geworden en heeft dingen gezien die geen enkel kind zou moeten zien. Ze is naar een concentratiekamp vervoerd, is haar ouders en haar broertje kwijtgeraakt. Deze gebeurtenissen hebben een enorme impact op iemands leven. Er is 1 specifiek stukje wat ik perfect vind voor dit verhaal. Dat is dit stukje:

I watched you die
I heard you crie
Every night in your sleep
I was so young

In het Nederlands:

Ik heb je zien sterven
Ik heb je horen huilen
Iedere nacht in je slaap
Ik was zo jong

De eerste zin slaat op het moment dat Sarah de deur opent en Michel dood aantreft. De tweede en derde zin gaan over dat Sarah per se naar haar broertje wilde en zij hoorde elkaar, symbolisch, huilen. De laatste zin gaat erover dat Michel en Sarah nog maar kinderen waren en geen enkel kind zou mee moeten maken wat zij hebben meegemaakt.

Lange verwerkingsopdracht: schrijf een deel van het dagboek van één of meer hoofdpersonen.

18'07'1942

Lief dagboek,

Ik heb vandaag een hele aardige jongen ontmoet, Léon. Hij zei dat hij ging ontsnappen uit deze wielrenbaan. Ik geloofde hem niet. Toch twijfelde ik of ik de sleutel aan hem zou geven. Had ik het nou maar gedaan! Het is hem gelukt om te ontsnappen. Ik mis Michel zo. Maar ik heb hem beloofd dat ik hem zo snel mogelijk op kom halen. Het is hier zo warm. We krijgen ook geen eten en drinken van de politie. Er zijn al heel veel mensen dood gegaan. Ik ben bang. Zelfs papa is bang. Papa doet niks! Hij is slap en hij blijft maar voor zich uit staren. Ik heb papa en mama al gevraagd waar we naartoe gingen, maar die wisten het ook niet. Ik wil hier weg. Ik moet naar Michel...

21'07'1942

Lief dagboek,

We zijn weg uit Parijs. We zaten met allemaal andere mensen in een trein. Niemand wist waar we naartoe gingen. Sommige vrouwen gooide hun baby uit het raam. Dat snapte ik niet helemaal, dat doet toch hartstikke zeer. Toen we aankwamen moesten mama en ik weg gaan van papa. Alle mannen werden van de kinderen en de vrouwen gescheiden. Iedereen gilde en schreeuwde. Niemand wilde weg. Uiteindelijk is alles goed gekomen, maar ik mis papa wel. Ik wou dat ik gewoon weer thuis zat. Weer verstoppertje speelde met Michel in de kast. Ik moet hier weg. Ik wil weer gewoon naar huis.

23'07'1942

Lief dagboek,

Gisteren moesten mama en ik uit elkaar. Alle vrouwen huilden en grepen hun kinderen vast. Dat deed mama ook. Toen viel ik en ik verloor de sleutel van de kast. Toen kwam er een politieagent aan en stapte op mijn sleutel. Daarna keek hij naar mij en deed zijn voet weg. Zo kon ik mijn sleutel pakken. Echt heel lief. In het kamp met de kinderen heb ik een vriendinnetje, Rachel. We hebben samen besloten dat we gaan ontsnappen. Gistermiddag stonden er allemaal vrouwen bij het hek en die gooide eten naar ons toe. Ik had bijna een appel, maar toen ging diezelfde politieagent op hem staan. Hij keek naar beneden en toen haalde hij zijn voet van de appel af. Vandaag zijn Rachel en ik ontsnapt. We werden gesnapt door weer die politieagent! Hij trok ons eerst terug, maar toen hielp hij ons met ontsnappen. Nu zijn we opzoek naar een huis waar we kunnen slapen.

Bronvermelding

Ik heb verschillende samenvattingen gemixt en heb daar mijn eigen woorden aan toegevoegd. Het grootste gedeelte heb ik van www.scholieren.com

Leesautobiografie

Op een dag zei mevrouw Pluisje: 'Ik heb een goed idee'... (Nijntje in het museum, Dick Bruna)

 Ik werd vroeger heel erg veel voorgelezen. Het boek Nijntje in het museum was één van mijn allereerste. Mijn vader heeft het zo vaak voorgelezen, dat hij het boekje uit zijn hoofd kende en nu wist hij de eerste pagina's nog steeds.

En nu lekker slapen, Sam gaat over mama beer die Sam naar bed brengt, maar Sam kan niet slapen, want mama beer is nog iets vergeten. Wij hadden die boek zelf niet. We leenden het altijd bij de bibliotheek. Iedere keer als ik met mijn moeder in de bibliotheek was en ik zag het boek, moest het mee naar huis. Mijn moeder heeft zelf meerdere keren het boek verstopt, zodat we het niet meenamen naar huis.

Raad eens hoeveel ik van je hou is het boek dat ik me nu nog het beste kan herinneren. Het gaat over hazeltje en zijn vader. Ze houden heel erg veel van elkaar en dat zeggen ze tegen elkaar. Dan komt het einde: hazeltje kruipt tegen zijn vader aan en dan zegt zijn vader dan hij zoveel van haasje houdt als naar de maan en terug en dan valt haasje in slaap. Vroeger kroop ik ook altijd dicht tegen mijn vader aan, net als hazeltje, als dat stuk kwam.

De kleine bever en de echo was een heel droevig boek. Het gaat over de kleine bever, die helemaal alleen is en verdrietig. Als hij iets zegt, dan zegt de echo hem na en die is ook verdrietig. Dan gaat hij weg en hij vindt vriendjes. Als hij terug komt bij de echo is de echo ook weer blij. Ik weet nog dat er tijden waren dat ik moest huilen bij het droevige stuk.

Ik heb de boeken Raad eens hoeveel ik van je hou en Wie rijdt? op vaderdag aan mijn vader gegeven. Eigenlijk gaven mijn moeder en ik mijn vader cadeautjes, die dan eigenlijk voor mij een cadeau waren. Het boek Wie rijdt? is een soort puzzelboekje. Je ziet op de ene pagina vier dieren lopen en op de pagina ernaast zie je een auto. En dan is de vraag: wie rijdt? Op de volgende pagina zag je het juiste dier rijdend in de auto.

Er is ook ooit een boekje speciaal voor mij gemaakt, door mijn neven en nicht. Dit boek heet Tellen is een eitje. In dit boek komt kleine Giulia allemaal dieren tegen. Het eerst dier heeft 1 jong gekregen, het tweede dier 2, het derde dier 3 en ga zo maar door tot de 10. Bij ieder dier vraagt kleine Giulia: 'Komen ze uit een ei?' En dan zegt het dier: 'Welnee, hoe kom je daar nu bij?' Behalve het laatste dier, een eend, de zegt: 'Jazeker, en jij?' Ik vond dit boekje altijd zo leuk en ook een goede manier om te leren tellen.

Als ik een keer bij mijn oma ging logeren, had ik ook boeken waaruit ik graag voorgelezen wilde worden. Zoals de boeken van Elmer. Elmer is een olifant, maar geen gewone grijze, nee, het is een lapjes olifant met allerlei verschillende kleuren. Hij beleefd allemaal leuke avonturen in verschillende boeken.

Het boek De kleine reus behoorde ook tot mijn favorieten. Dit boek gaat over een kleine reus die meedoet aan een wedstrijd. Het is de bedoeling om het grootste op te eten. De kleine reus moet het opnemen tegen allerlei grote reuzen. De kleine reus eet 1 klein pitje op van een appel. Daarna zegt hij dat hij heeft gewonnen, omdat het pitje op een dag een appelboom wordt. Hij heeft de wedstrijd gewonnen!

In groep 3 begon ik eigenlijk met zelf lezen. Omdat ik altijd als eerste klaar was met opdrachten, werd ik altijd apart gezet met een boek en werd tegen mij gezegd dat ik moest gaan lezen. Ik las altijd boeken die ver onder mijn niveau waren. Hierdoor was ik het lezen al snel zat. Dit heeft uiteindelijk tot een woede uitbarsting geleid, waarna mijn ouders naar school toe moesten. Later in groep 3 kreeg ik de taak om voor de boekenkast te zorgen. Ik nam die taak heel erg serieus en had op ten duur bijna de hele boekenkast gelezen om zo mijn "klanten" goed te kunnen bedienen. Op een moment las ik een boek over een beer en dit boek was meer van mijn niveau. Ik vond dit boek echt heel erg leuk! Ik ook alle delen uit deze reeks gelezen.

 In groep 4 deed ik bij ons in de klas mee aan de voorleeswedstrijd. Ik heb die van mijn klas gewonnen met het boek Pip en de paarden. Ik heb ook van mijn school gewonnen, tegen een ander meisje uit groep 4, en nog 2 kinderen uit groep 3 en 5. Ik ben ook tweede geworden bij de regionale voorleeswedstrijd en heb daarmee een boekenbon gewonnen.

In groep 5 en 6 heb ik de boeken van Geronimo en Thea Stilton ontdekt. Elke keer als ik in de bibliotheek was keek ik of er nog boeken waren van Geronimo of Thea Stilton. Ik heb heel veel boeken gelezen, ook de serie Fantasia heb ik helemaal gelezen. Dit was de overgang naar dikkere boeken. Leuk extraatje, ze hebben geur-pagina's.

In groep 7 en 8 ging mijn lezen met pieken en dalen. Sommige periodes las ik heel veel en in sommige heel weinig. In de zomervakantie las ik erg veel. Vooral boeken van Izzy Love en Goudkoorts. 

Bij mij op school werd altijd al veel voorgelezen het waren hele verschillende verhalen. Van achtste groepers huilen niet tot boeken over de tweede wereldoorlog. Het voorlezen was wel handig. Er werden verschillende genres voorgelezen en hierdoor kon je ook weten welk genre je interessant vindt.

Muziek heeft altijd een belangrijke rol gespeeld in mijn leven. Mijn oma zong vroeger al voor me als ze me in bad deed en nog voordat ik kon praten, zong ik al mee met mijn oma. Er was niet specifiek één liedje wat ik altijd zong. Ik stond (nu nog steeds) altijd op met een ander deuntje in mijn hoofd wat er de rest van de dag niet meer uitging. Ik zong standaard kinderliedjes, maar ook K3 en kus. Muziek is altijd belangrijk voor mij geweest.

Op dit moment houd ik van sciencefiction en realistische fictie boeken. Ik heb laatst de serie The Hunger Games van Suzanne Collins en ben nu bezig in de serie Dat heb ik weer van Carry Slee. Het laatste boek wat ik heb gelezen is The Hunger Games Mockingjay. 

Ik merk wel dat mijn leessmaak veranderd is. Heel vroeger hield ik van verhalen over dieren. Later vond ik boeken uit de geschiedenis heel erg leuk en nu realistische en sciencefiction boeken. Ik vermoed dat ik in de toekomst thrillers ga lezen, omdat dat me interessante boeken lijken.

Voor Nederlands moeten we elk jaar 3 boeken lezen. Ik vind dit zelf wel leuk, mijn lezen gaat altijd met pieken en dalen. Soms lees ik dagen achter elkaar en soms raak ik boeken weken niet meer aan. Ik hoop dat ik met de 3 boeken per jaar een beetje structuur krijg in het lezen van boeken.

Dus als hij na afloop fluitert: 'Je houdt van me. Echt of niet echt?' zeg ik: 'Echt.' (The Hunger Games Mockingjay, Suzanne Collins)

KLAS 1A-Boekverslag Giulia, 'De Kronieken van Narnia, de leeuw, de heks en de kleerkast.'

Inleiding

Waarom heb je voor dit boek gekozen?
Ik heb voor dit boek gekozen, omdat ik al eens meerdere verfilmde boeken van deze serie heb gezien en dit boek sprak me erg aan. Ik vind het een dromerige sfeer hebben en dat vind ik wel interessant.

Wat ga je vertellen in je boekverslag?
Ik begin met de zakelijke gegevens van het boek. Daarna volgt de samenvatting. Vervolgens schrijf ik mijn mening over het boek. Dan komen de korte en de lange verwerkingsopdrachten en ik sluit af met de bronvermelding.


Hoofdstuk 1: Zakelijke gegevens

Titel van het boek: 'De Kronieken van Narnia De Leeuw, De Heks en De Kleerkast'
Naam van de auteur: C. S. Lewis
Aantal bladzijden: 157 bladzijden
Naam uitgever: Callenbach
Jaar van uitgave: 2005


Hoofdstuk 2: Samenvatting

De vier broers en zussen Lucy, Edmund, Susan en Peter moeten vluchten voor de bombardementen.
Ze vertrekken naar het platteland en gaan wonen bij een professor.

Al snel gaan ze zich daar vervelen. Ze besluiten om verstoppertje te gaan spelen. Lucy rent een kamer binnen, waar een kast staat. Ze kruipt in de kast en loop naar achter. Lucy voelt geen achterwand en
plotseling staat ze midden in Narnia. Bij een oude lantaarnpaal ontmoet ze een faun, meneer Tumnus. Hij neemt haar mee naar zijn huis. Hij vertelt Lucy dat het in Narnia al jaren winter is, maar geen Kerst. Dat komt door de betovering van Jadis, de witte heks. Wat hij niet vertelt is dat hij Lucy wil ontvoeren een aan de witte heks wil uitleveren. Dan vertelt Lucy over haar zus en haar twee broers. Tumnus realiseert zich dat dit de profetie was. Twee zoons van Adam en twee dochters van Eva zouden een einde maken aan de eeuwige winter in Narnia. Dan bedenkt Tumnus dat Licy in groot gevaar is. Hij brengt haar daarna snel en veilig terug naar de plek waar ze elkaar ontmoet hebben.

Als Lucy terug is in het huis, blijkt er geen tijd verstreken te zijn. Dat is ook één van de redenen dat
haar broers en zus haar niet geloven. Als ze met z'n allen de kleerkast gaan onderzoeken, blijkt dat er
gewoon een achterwand is en geen magisch land.

Edmund gaat Lucy hierom pesten. Als ze een paar dagen later weer verstoppertje gaan spelen, gaat Lucy terug naar de kleerkast. Edmund loopt haar stiekem achterna. In Narnia ontmoet Edmund de witte heks. Ze geeft hem een soort marsepein te eten. Hierdoor is hij betoverd. Hij vertelt haar over Lucy, Susan en Peter. De witte heks beseft dat dat de zonen van Adam en de dochters van Eva zijn. Ze zegt tegen Edmund dat als hij er de volgende keer is, hij zijn broer en zussen mee wil brengen. Dan zal Edmund de opvolger zijn van de witte heks. Op de terugweg komen Lucy en Edmund elkaar tegen. Lucy denkt nu dat Edmund de waarheid over Narnia zal vertellen. Als ze weer terug zijn blijkt dat Lucy het fout had.

Een paar dagen later proberen ze de strenge huishoudster te ontlopen. Ze lopen de kamer binnen en
verstoppen zich in de kleerkast. Dit is het moment dat ze met z'n vieren Narnia naar binnenlopen. Als
Lucy en de rest naar het huis van meneer Tumnus willen gaan, komen ze erachter dat hij is ontvoert door de dienst van de witte heks. Een vogel brengt ze bij meneer Bever. Die brengt hen bij de beverdam en daar vertelt mevrouw Bever alles over Aslan en Narnia. Tijdens dit gesprek piet Edmund ertussen uit. En verraad Lucy, Susan en Peter aan de witte heks. In plaats van dat ze hem beloond, zet ze hem gevangen.

De kinderen slaan met de bevers op de vlucht. Onderweg ontmoeten ze de Kerstman. Een teken dat de witte heks zwakker wordt. Terwijl de lente doorbreekt ontmoeten ze eindelijk Aslan. Samen met Aslan en zijn leger plannen ze een veldslag tegen het leger van de witte heks.

Als Edmund ziet hoe slecht de witte heks is, wil hij meteen weg. Gelukkig bevrijdt het leger van Aslan hem. Dit blijkt achteraf toch niet zo'n goede actie te zijn. Volgens de wetten van Narnia heeft
de witte heks recht op alle verraders. Ze komt Edmund opeisen en ze wil hem vermoorden.

Aslan biedt aan om hem te vermoorden en niet Edmund. Ze neemt het aanbod aan en doodt Aslan tijdens een gruwelijke ceremonie op de Stenen tafel. Lucy en Susan zijn Aslan gevolgd en als ze de volgende ochtend willen kijken hoe het met Aslan is, horen ze bij zonsopkomst een harde knal.  Als ze naar de Stene tafel kijken is deze in tepweeëh gesplitst. En Aslan staat in levende lijven weer naast hen. Hij legt uit dat een onschuldig iemand niet blijvend mag worden gedood op de Stenen tafel.

Aslan vertrekt samen met de twee meisje naar het paleis van de witte heks. Hij brengt alle wezen die tegen de witte heks waren weer tot leven, ze waren namelijk in standbeelden veranderd. Met deze wezens versterken ze het legt van Peter en Edmund. En ze verslaan de witte heks en haar leger.

Aslan kroont de broers en zussen tot koningen en koninginnen van Narnia. Ze blijven 20 jaar lang in Narnia. Daarna keren ze weer terug en en blijkt geen seconde verstreken te zijn...

Hoofdstuk 3: Mening 

Ik vind het boek meeslepend, magisch en verrassend. Dit boek is ongetwijfeld het mooiste boek dat ik ooit gelezen heb.

Het boek is meeslepend, omdat als ik een halve bladzijde heb gelezen duik ik als het ware in het boek. Je wordt een soort 5e hoofdpersoon en je beleefd alles ook zelf mee. Je beleeft hun angst, vreugde, verdriet, woede en opluchting. Je creeërt een beeld van hoe Narnia eruit zal zien. Je maakt een beeld van de kinderen en de dieren die ze onderweg tegenkomen. Het is wonderbaarlijk hoe echt een verhaal kan lijken terwijl er zeeën van fantasie in zitten. Bij zulk soort boeken kan helemaal wegdromen. Even compleet van de aare afgevlogen en dan zit ik lekker in mijn eigen wereldje.

Ik wond het boek magisch, omdat het zo realistisch wordt verteld, maar er zitten ook zoveel wonderbaarlijke gebeurtenissen in. Ik weet dat dieren niet kunnen praten, maar dat vergeet ik compleet als ik het boek lees. In het boek bestaan ook allerlei magische krachten, waar je nog nooit van gehoord hebt. Het is een magische wereld en ook al ben ik geen kleuter meer, geloofde ik heilig dat dat wat die kinderen was overkomen, mij ook ging overkomen. Dit is natuurlijk pure onzin, maar het feit dat je compleet in een ander personage zit, vind ik magisch.

En dan als laatste verrassend. Het boek heeft talloze onverwachte en verrassende stukken. Je denkt te weten wat er precies gaat komen, maar dan neemt het verhaal  plotseling een hele andere wending.
Dit vind ik ook wel leuk, want zo blijft het interessant om te lezen.

Het mooiste fragment in het boek vind ik op blz. 131, de maan stond...op het laatst.

Aslan is net op gruwelijke wijze vermoord door de witte heks en is daar alleen achtergelaten. Lucy en Susan zagen het gebeuren en ze liepen er naartoe. Ze vonden het vreselijk om hem te zien en ze huilden en huilden. En dan gebeurd er iets wat nog niet eerder in het boek is voorgekomen: de schrijver vertelt. Hij schrijft: 'ik hoop dat niemand die dit boek leest zich ooit zo ongelukkig heeft gevoeld als Susan en Lucy die nacht. Ik vind dit fragment prachtig! Het laat zien hoeveel Lucy en Susan van Aslan houden in zo'n korte tijd.

Hoofdstuk 4: Verwerkingsopdrachten 

Korte verwerkingsopdracht
1 Zoek drie of meer gedichten en/of songteksten die bij het verhaal passen.

1. 'Glorie' van T. Van Deel

Dit gedicht vind ik passen bij het stuk dat Lucy, Edmund, Susan en Peter worden gekroond. Er is eindelijk weer vreugde in Narnia en iedereen is blij en vrolijk en de kinderen en Aslan krijgen een heleboel glorie.

2. 'Kom terug' van Toon Tellegen

Dit gedicht  vind ik passen bij het moment dat Lucy en Susan bij de Stenen tafel neerknielen bij de dode Aslan. De titel zegt het al, kom terug. Dat is precies wat Lucy en Susan op dat moment dachten.

3. 'Liefje' van Herman de Coninck

Dit gedicht slaat op Aslan. Hij was zo ontzettend zorgzaam voor de kinderen en hij beschermde ze. Hij hield van hen met heel zijn hart.

Lange verwerkingsopdracht

15 Maak een journaal van minimaal 1 minuut over een passage uit je gekozen boek

Deze video heb ik verstuurd naar mijn leraar.

Bronvermelding

Ik heb bij het maken van mijn boekverslag gebruik gemaakt van het boek: 'De Kronieken van Narnia De Leeuw, De Heks en De Kleerkast', het boek: 'lees maar lang en wees gelukkig' en de site: overnarnia.nl